Sarkacın iki ucu
Sarkacın öbür ucunda bir dünya suyun üzerindeyken tanrının tahtı insan henüz söz makamında bile değildi insan bir makam bile değil Kulağımda uğuldayıp duruyor zaman henüz bir varlık bile değilken yokluğu sahiplenildi bilinince vazgeçildi uğultudan Üzerimden muvakkat bahisler geçildi yeterince gülünç değilmişim gibi yüzümün çizgilerindeki hüzün sevincin yüreğinde ağırlanması reddedildi Bir makamım olsun diye değil bir makam olayım diye insanlıktan bir pay verildi zamandan çıkarımsız belirsiz bir pay hüzünden aslan payı sevinçten fukara Sarkacın şimdiki ucunda bir dünya insan Tanrının yanlış anlaşılmadığı bir tahtı olsun isterdi insanın bir söz makamı olsun isterdi insanlığın payından biraz daha zaman Düşününce dönüşen bir uğultuya saplandı ruhum neyi çok bilirsem ondan eskiyorum bilmekten eksiliyorum sıcak bir esinti gibi bedenleşiyorum Bir nefes ve biraz toprak zamana el veriyor bahisler kesildi sus payı geçti üzerinden yeterince mutsuz değilmişim gibi mutluluğun göğüs kafesinde