Utanç Günlüğü 6
Bir lanet çemberinde tutuşuyor kalabalık elele bir yorgunluk kaynıyor damarlarında tamam diyesiye bir yılgınlık çarşılar bir başka yatağın çılgınlığı arşınlayıp duruyor beynimde zaman duracağı bir durağı yokluyor kalbim sonsuz uykuyu kucağım sorunsuz bir gün tutkusu Çıngıraklı geceyle buruş buruş eller bir kusur gibi daralıp duruyor damar bir düş kesiği incelik aralıyor perdeyi sıcak sımsıcak ar patlıyor damar damar Bu denizi geçeceğim zamanın bileği ile yüzümde acının ve aşkın haritası feleğin ve şehrin lanetlenmemiş çemberinden çeperinden bir düzlüğün yüzsüzlüğün kapıaralığı loşluğundan aydınlık ay yörüngesinden kalbi hiç açılmamış anahtar boşluğundan Son sayfasına geldiğinde ömür utancın son günlüğüne imzamı karalayarak işte hikayem diyeceğim buraya kadar atlayarak aralayarak ölümle yaşamın mesafesini esamesi okunmamış bir dünyasızlık ıssız yalnızlık koylarımı göstereceğim işte diyeceğim; anlamım ve hikayesi yarıda kalmışlık emaresi Beni tamamla bir daha gelmeyeceğim!..