Utanç Günlüğü 8
Sendeleyip duruyorum arkamda bir dizi utanç günlüğü Arkamda yıkılmış bir duvar çekingen bir yüzü sırlıyor Göz-leniyoruz sevgilim üstümüzde koca bir gökyüzü Thalesin görmek istediği ve fakat çukurda son bulan bir yüz Tersyüz edilmiş bir çağın ipliğini pazara çıkarıyor bir çocuk Bir anne bir şehir kapkara bir nehir Bir ben değilim sende-leğen bir dünya O yıkılmış duvarı anımsa Gözyaşı tarlasında kan pazarlayan yüz Gözleniyoruz sevgilim hem bizim düşüşümüz Thalesten de büyük Kalbimde uzun bir yol dünya sevgisi çiçeklenmiş Ara ara senin sevginle sulanıp göğeriyor fark edilmeden Gözlerime kadar çıkmış bu çiçek Yüzümde karalanıp duruyor dilimde kelimelerimde Allah diyorum ben bir ses yalan diye bağırıyor mesela Bu ses gerçekten yalanlıyor beni seni sevgimi ve bütün bir dünyayı Son bulsun istiyoruz hüznün geceyi bir kat daha kararttığı saatler İnsan bir başka yüzde kendini başkalaşmış görür çünkü Bu saatler kendi ile yalanlanmayacak doğruluk saatleri Ne çok kandığımız kandırdığımız kandı