Birimiz ve öteki

Bilinmiyordu aramızda dağılan yollar

Birimiz ötekini arıyordu ellerinde

Öteki o ellerden güç bularak yürüyordu bütün yolları

Farkındalığı yoktu iki yaprağın

Tıpkı ikimiz arasında esen rüzgar

Birimiz ötekinin kokusunda görüyordu hakikati

Öteki bütün korkularda arıyordu bu bir başka hakikatti

İki kalbimiz yoktu bir kabrimiz

İkiye bölünmüştü insan ikimize bölünmüştü

Birimiz eksikliğini çoğaltıyordu birleşmek için

Öteki birlikten çoğalıp insan kılıyordu

Bütün yaşam iki yolun sonundaydı

Uçlarda durup ortalarını gözlüyorduk hayatın

Birimiz tam ortasındaydı hayatın tam orta yerinde insanlığın

Öteki baştan başa bir yeniliğin yol ayrımındaydı

Bir değildik çok değildik hiç değildik

Kendiliğindeliğimizi topluyorduk dünya karmaşında

Birimiz ağzına kadar doluydu kendinden taşıyordu

Öteki bir kendiliğindelik taşırıyordu

İki insan gibi değildik

Karşılaşmış değildik

Birimiz ötekinin aynasında kırılıyordu

Öteki o kırık aynada kendi dağılışını izliyordu