Rezonans

Çağırsaydı bir uykuyu denge yüküyle, gelmez

Bir perde ile iki gözü birden kapanan bir varlık olmasaydı insan

Kar yağınca çatırdamazdı bir adamın kaburgaları

Kadın, yüküyle oturmazdı omuzlarına bu çağın

Çağırsaydı bir şiiri bir yağmur damlasında, gelmez

Ayağı aksayan bir tarla kuşuna ağlayan bir varlık olmasaydı çocuk

Masumiyet temsiliyetini yitirirdi İbrahim’in hançerli ellerinde

Hacer’in ayakları su toplamazdı kupkuru bekke çölünde

Bütünü ile müdahale edilemez olmasaydı dünya

Ölürdü

Bütün müdahalelerde bir tek dünya ölü

Toprağa eğilip ateşi çağırmasaydık bilinemezdi

İnsan elinin altında, kadın ve erkeğin ve çocuğun yaratılışındaki sır

Düşlerinde ipleri kelimeler olan bir söz üstadı

Kendini çengelli bir harfe asmasaydı

Belki bir resmin aynasında kendini görebilirdi

Denizi içebilirdi bir çölde

İsa’nın kelimeleriyle bir günahın son şahidi olabilirdi

Belki de Musa’nın elinde ölümle bağdaş kurabilirdi

Son peygamberin sallallahû aleyhi vesellem

sesinde belki yeniden nefeslenebilirdi

Ölüm geldi denge yükü iki uykuyla

Gözleri alıştı perdeye insanın

Çatlak bir kaburga değil de nedir baba

Anne taşınmamış bir yükü bu çağın

Çağrılınca damlada durulur yağmur

Şiirin çocukça heveslerine kurban edilmez masum

İbrahim elinde koçu ile döner insanlığa

Hacer ayağının altında kurumayan bir çeşme doğurur