Utanç Günlüğü 6

Bir lanet çemberinde tutuşuyor kalabalık

elele bir yorgunluk kaynıyor damarlarında

tamam diyesiye bir yılgınlık

çarşılar bir başka yatağın çılgınlığı

arşınlayıp duruyor beynimde zaman

duracağı bir durağı yokluyor kalbim

sonsuz uykuyu kucağım

sorunsuz bir gün tutkusu

Çıngıraklı geceyle buruş buruş eller

bir kusur gibi daralıp duruyor damar

bir düş kesiği incelik aralıyor perdeyi

sıcak sımsıcak ar patlıyor damar damar

Bu denizi geçeceğim zamanın bileği ile

yüzümde acının ve aşkın haritası

feleğin ve şehrin lanetlenmemiş çemberinden

çeperinden bir düzlüğün

yüzsüzlüğün kapıaralığı loşluğundan

aydınlık ay yörüngesinden

kalbi hiç açılmamış anahtar boşluğundan

Son sayfasına geldiğinde ömür

utancın son günlüğüne imzamı karalayarak

işte hikayem diyeceğim

buraya kadar atlayarak aralayarak ölümle yaşamın mesafesini

esamesi okunmamış bir dünyasızlık

ıssız yalnızlık koylarımı göstereceğim

işte diyeceğim;

anlamım ve hikayesi

yarıda kalmışlık emaresi 

Beni tamamla bir daha gelmeyeceğim!..