Çizgisiz Felsefe ve Savaşsız Ölüm

Işığı kırmızı renginde kestiler kesikler çizgi çizgiler felsefe savaş ve ölüm 

Şuur incecik bir çatlakta şiirleşir insan bir çatlakla büyür sonra savaş ve ölüm

Çizgimiz sınırsızdır felsefesizdir savaşsız ve ölümlüdür 

Işk sonra iki çift gözde biriken hatt

Yüzde harita gökte sorularla dolu yağmur yerde döllenmiş toprak 

Işığı kestiler büyü bozuldu çizgisiz felsefe ve savaşsız ölüm 

Suyu buldular önce bir damlasında insan biriken su

su çizgisizdir felsefedir başlangıçtır ve sondur 

Sonra ölümü buldular ölüm çizgidir felsefesizdir ve başlangıcı olan bir sondur

Savaşı buldular sevgi bir ölüme mezar açtı

Nefret ilk taşı kıpkırmızı bir suya taşıdı ve yer yarıldı

Kırmızı ölüm kadar bulaşıcıdır kırmızıyı görmemek için gömerler gül biter

Dünya milyonlarca yıl sonunda gerçeği bir çizgide buldu duracak

Felsefe çizgisizdir duracak savaş ölümlüdür duracak ve ölüm 

Yaşam taptaze bir yeşil çizgidir masmavi gökyüzünden bebek gözüdür

Toprak anahtardır arkhedir ve insan soyudur

Yaşamın çizgisinde balçıktan bir felsefe doğar

Hakikat müphem değildir henüz hikmet katışıksızdır

Sonra insan binbir telaş ile karışır yaşama felsefe bulanıklaşır 

Hikmet gözle görülmez bir karışım

Hangi çizgiye dokunsa bölünür dünya hikmet bölünür ve hakikat 

Ey bölünmüşler zamanın çizgisizleri

savaşın sarışın kurbanları kırmızının 

çocukla Allah arasındaki kopuk bağın

Ölümle hayatın çatışık sırnaşıkları

Zaman ve ölüm iki belirgin çizgidir

iki varlık ve iki yokluğun birliği

çocukla Allah’ın arasındaki bağ

ölümle hayatın barışık sırdaşları 

Şiir çizgidir keskindir bilenir

Çocuk kaynağıdır hayatın felsefenin 

Bütün filozoflar çocuktur ve bütün çocuklar filozof

Barışı bir çocuğa sorsan sana kaynaktan bir gülümseyiş verir

ölümü sorsan güler

felsefe bir oyuncak bile değildir

oyunun kendisidir çizgisizdir 

Savaşı sorsan iki parmağı arasında ezilen kıpkırmızı bir güldür