Küçük bir Ara

Uzuyor gece keder uzuyor kızışıyor bir yerlerde yara

sobaya iki odun daha

biraz daha ısınsın diye kavga

gençtim ve dünya hiç kadar umrumdaydı

yaşamak umrumda 

savaşı kendimle verirken yeniliyordu düşman

tam burada birazcık ara

bütün aralıklardan zafer fışkırıyordu

Saçlarımı kemiriyordu zaman

tırnaklarım uzuyor nefeslerim uzuyor kavgam uzuyordu

kafamda ve kalbimde iki nokta bir ağrıyı sırıtıyordu

masamda kalem kitap defter ateşte ziftlenmiş çay

dışarıda soğuk bir hava sırıtıyordu

gencelmiş bir hakikat ışıldıyordu aklanmış ruhumda

bütün atomlardan zafer kıpırdıyordu

Bir ucunda uzayan zaman bir başka uçta yaşamı kısaltıyordu

kırk günlük bir sevinç bir asrın ızdırabını sırtlanıyordu

çeyrek ömürlü olmaklığımla ben ve dünya savaşın sonuna geliyordu

firavun yeniliyordu musalara kıyarken

bir devri sonlandıracak deniz ölümü doğuruyordu

ay gibi yarılıyordu bir mucize gibi

dibinde bir zaferi uğulduyordu 

Kasem olsun ki her mucize bir felaketi sürüklüyordu zamana

peygamber sükuneti geriliyordu damlarlarda

“bekleyin ben de sizinle birlikte bekleyenlerdenim”

beklemek büyük bir zaferi kızıştırıyordu inancın pazılarında

Gece uzuyor keder uzuyor iyileşmenin sancılı ilerleyişi uzuyordu

sobaya iki odun daha

sıcaklık bir muştuyu yineliyordu anda

eskisi kadar genç değilim hiç kadar bile değil umduğum dünya 

hiç kadar yaşamak

ben bu savaşın kenarında yeni bir cephe kazandım

tam burada küçük bir ara

bütün karanlıklardan bir zafer uğulduyordu