İzi kalır

Zayıflıyor mercekler hayal zayıflıyor

en güzel örüntü bir görüntüde takılı kalıyor

yeni nesil sorular zayıflıyor cevaplar zayıflıyor

nedir hakikat insan nedir bin yıllık soruda takılıyor 

ey siyahbeyaz rüyalar çağının rengarenk çiçekleri

parlayın! ışısın hayal kalksın incekörlüğün örtüsü

şimdi sorular berraktır cevaplar güçlü

arı bir kimliktir insan hakikat apaçık

hayhuylardan kopuyor ilkgençlik hay’dan hû’ya varılıyor

inip inip kalkıyor göğüslerde nefesler

nasırlı eller aşk dolu zaferlere sarılıyor

Vardım ve ipince bir yol kalburüstü

elenip duruyorum zamanın orta yerinde

Fakat bu bir başlangıç bu bir sonun ucu

en güzel yorgunluk yolculuk

yeniden hep yeniden yenilgilerle başlıyor

zarzor barışıyor toprak insanla

uzuyor kavgası etle tırnağın

lale ile yangın mavisi göğün

lal ile dilinde boncuk mavisi kelimeleri çocukluğun

ama yine de sürüyor yaşam

huydur insanda kavga yaşamak huydur

yineledim varmak denilmez yine de

üç gün üç saat sürdü bir ömür

kaç zaman daha tamamlanır ki insan

sayısız kavgayı bir barışa sığdırır

en büyük düşman kendidir yenilir

layıktır çünkü öncelikle o bir yenilgidir

Bitiyor bir zaman sonra

ellerde tükeniyor aşk nasır büyüyor

zafer bir ihtiyaç gibi çiğneniyor ağızda

bir kez gerçekten indiğinde

bir daha kalkmıyor göğüs

hiç nefesi yokken insan en çok olduğu anda tükeniyor

örgüyü ve görüntüyü yitiriyor sonra

insanı ve hakikati

en zoru kendilik bilincindeki soruyu

hayy deyince dirilmiyor mesela hû deyince

sonra aşkı yitiriyor yani insan olmayı

Hiç varmadım ama elenip durdum

en büyük tanesi değilmişim zamanın…