bulunana kadar terket!

Bir yolunu bulup terket!

böyle başladı insanın yolculuğu

taştan taşan bir at soluklanıyor sonra

bir mağaraya açılıyor kapılar

ilk kez anlıyor tutsaklığını

gölgeler ilk kez kamaşıyor gözlerde

bir yol olup terk edil!

böyle son bulmaz insanın yolculuğu

sonra taş dönüşümsüz bir varlıktır!

kapısızdır mağaralar

ilk nefeste insan bağımlıdır ve esir

hem bütün gölgeler kördür elden ne gelir?

yolunu bul ve terket!

terekenden başla çünkü insan öncelidir

öncesiz olanda bulun ve bul!

sonra terkedişlerini terket

biri nedenselliği bulduğunda kendini yitirmişti

kendinden bilmişti bir geridönüşü

bazen nedensizdir

yolun ol ve terket!

biriktirmek ve yitirmeklerle doludur dünya

oradaki boşluğu eş

bilinmez belki de asıl olan boşluktur

bulduğunu ekle kaybettiğine yerleş!

bir yol bul bir yolda bulun bir yolken bulun

hakikat senden geçsin

aşk senden

hakk…

sen geçme hakikatten

aşk geçmesin 

Hakk…

böyle durulur insan bir yolunu bulduğunda

insan bir yol olduğunda onda böyle durulur

sen bulduğunda da terket

bulunduğunda da

çünkü aramaktır hakikatin sırrı

çünkü bulmak bahanedir

amma bulunmak bir yolda

bir yol bulunmak

asıl ordan taşar muhabbet

asıl bulunmak şahanedir.