adımla başladım

İzim kaldı karanlık bir adımla başladım

adımla başladım

ve her yolağzında uluyan yokuş ağrıları

iznim yok ötesine geçmeye

ötesindeyim izimin birazdan bitecek adım.

Kapıağızlarında çocuk sesleri doğuyor bahçelere

sesim doğruluyor

üzerimde eskimiş bir gün ışığı

tarih alnımın çatısına kurulu zemberek

akşam ıssız bir yolculukla örtüyor dizlerimi

bir adımla başlıyorum biri benim adım.

Sayılı günler sayısız acılar tarçınlandı damaklarında kadınların

bir damak tadında doğdum

adımı fısıldayınca bir kadın

bütün kahırları birikirdi belleğimde

ocakları sönmüş bir mezar taşı sessizliği evler

ve ağzı okumaklı seslerde 

birikirdi belleğim. Bir adım kalırdı bir adım…

Akşam bir minare boyunda uğrardı dişleri sayılı bir çocuğun rüyalarına

dişlerim sayılınca rüya bir minare boyu akşamlarda uğrardı

bahçesinde taze doğmuş sesleri vardı annemin

bir sevinç toprak kokardı elleri

taşlanmış yusufçuklar biriktirirdi minare

taşlar birikirdi

adım adım, adım birikirdi…