geçer geçmesini bilmeyen de

Kımıltısız duruyor dibinde acının

üstünde kızıl kıyamet gök

bembeyaz günler doğuyor kararlı

ve karanlık dostluklarla

belirsiz bir başlangıç

tak sök sen bu acının göğüsün

kıyamet kopar kızıllığından saçlarının

köklerini sökecek ağaçları yoklayan rüzgar

kımıl kımıl uçlarında oynaşıyor otların

yeşilin ve sarının tonlarında bahar

konar göçer üzerine kavruk yazların

kımılda dur geçer geçmesini bilmeyen de

gün olur gök maviye çalar

rengarenk günler kararsız kalır

aydınlık dostluklar belirgin başlangıç

gün gelir umudun göğsünde toplanır

cennetin kokusuyla donanır saçların

hafif meşrep bir esinti yapraklanır bu bahçede

meyveye durur ağaç toprakla elele

yaz gider sonbahar kışları karşılar cephede

gün gün mevsimler baharı dolaştırır bizimle