İçim(iz) ey!

 

İçim(iz)den gelmiyor efendim İçim(iz)den geçip gidiyor bir çok şey

Gitmenin uzun bir ömrü var biliyorum

Oysa gelmenin bir insan ömrünü geçmeyecek kadar...

Öyle çok gidiyorlar ki bazen

Öyle hiç gelmiyorlar ki…

İçimiz geçiyor zaman kadar hızlı

Ölüm kadar gerçek

Ve yaşamak kadar...

Sonunu getiremeyeceğin cümlelere başlıyorsun bazen

Bir duayı ellerinde büyütüyor amin'e yetişemeden uçuşup gidiyor

Çocukluk diyorsun; sade, masum ve saf

Yanında saf tutuyor taklitten bir huşuya el bağlıyorsun

Biri şiir kadar güzel

Sen şair kadar kirli ve mukallit...

İçimden gelmiyor diyorsun

İçinden geçip gidiyor

İçin gidiyor

Gidiyorsun...

Gelmenin ömrüne bereket diye

bir gidişin ömrüne ömür biçiyorsun!..

Sonu gelmiyor cümlenin

Duanın sonu gelmiyor

Bekliyorsun

En az gitmek kadar uzun ömürlüdür beklemek

Zaman bir bir biçiyor elindekini bitiyorsun

Biraz tiksinç, kirlenmiş biraz, geçip gidiyorsun...