Bağımlı hayatlar senfonisi

Kan tükürdüğüm gecelerde hayat beni ölüme bağlıyor

avutulmuş nefesler dolusu

bomboş ciğerlerle ölümü teneffüs eden

toprak tüküren çukurlara bağlıyor beni hayat

Ansızın bir gece, sabaha karşı direnirken 

ilk günah gözlerime dolmamışken

elinde taşlarla beklemezken masumiyet

aldığım nefes terketmezken dileklerimi

bileklerimde atarken kalbim

güneş batıyor ve artıyorken karanlık

uçsuz bucaksız fezaya bağlıyor beni hayat

Şah damarım sancıyor özlemden

bir sokak beni sana doğru

ayaklarım bir sokağın sonuna doğru

bir son bir sana doğru büyüyor ayaklarımda

güneş sokağını karanlık basarken

elimde ekmekler diş macunu çikolata

yürümek bir sonsuzluğa doğru…

sokak sokak adım adım sana bağlıyor beni hayat