İçimdeki akşam

Yetiştim orta yerine bir yolun

ağzına kadar dolu bir yürüyüş

etrafındayım şimdi sağın ve solun

yaşam geç kalınmış bir düş

Yetiştim tam ortasındayım zamanın

yorgunluk akıyor alnımdan, çöküş

sağlı sollu çevreliyor beni yokluğun

kalbin ayasından başlıyor sürülüş

Yetiş! Sonsuza uzanıyor içimde bir yol

adım adım kusuyor benliğimi oluş

iki yönden kavramış bileğimi rol

düşüyorum kalbimden başlıyor bozuluş

Yetiş! Durmakta bir yerlerde zaman

tırmanır gibi beynime akıyor bir yokuş

yönleri tayin edilmiş gibi içimdeki an

damarlarımdan kavrıyor beni bir kopuş

Bölünmez bir bütündür insan sevince

geç kalan, yetişen, düşten bir yaşam!

parça parça bir yokluğa evrilince 

kaybolur, kaybeder insan denilen ihtişam!

Yetiştim geç kaldığım yerdeyim

yetiştim zamanın yolunun üstündeyim

Yetiş! Oluyor bozuluyor bütün bir yaşam

Yetiş! Yaklaşıyor içimdeki son her akşam!..