Güleryüz bir sabaha uyanmak

Yüzüne ay ışığı insin

en derin karanlığımı sür gözlerine

gece gölgelenmiş parmaklarla aralansın

biraz kargaşa bırak aydınlık ve karanlık

göğe başkaldır

ki ağarsın zaman, tellenmiş bir çığlık uzasın bulutlara

şiirler şarkılara ulansın

gün yüzüne insin

güneş sesine dağılsın ve ısınsın dünya 

Kümülüslerin çarpık ayaklarına dolansın zaman

şimşekler kızışsın patlasın kaynasın taşsın

göğün parmakları çağlasın

bütün yağmurlar yüzüne insin

bembeyaz bir gecede durulsun zaman

rüzgarlar dinelsin saçlarında

yıldızlar dolusu tanecikler insin diline

Son bir bahar uğuldasın damlarda

mevsimlik işçiler gibi yollara dökülsün kelimeler

elleri karıncalansın acının

mutluluk huzur dolu mevsimlere bulansın 

güleryüz bir sabaha uyan!

toprak kokulu akşamlardan geçerken

gezerken günboyu bir yolu

sıcak bir yuvada son bulsun ayakların

Olan oldu biten bir şeyler var

yüzünü göğe astı ay karardı yollar

damlamadı bulut kurudu kaldı yüzün

gece parmaklıklı bir kutu kuytu köşe

içinde gün daraldı güneş palazlandı

soğuk bir ışıkla semirildi zaman

gün şişti gece sabaha erişti

sesin kısıldı ısı dağılmadı güneşten

şiirler başka şehirlere ulandı

sahipsiz şarkılar çınladı kulaklarda…

Kümülüslerin ayakları göğe takıldı

çakmadı şimşekler parlamadı arz

bir göz kırpması gibi delip geçti

gecenin içi karardı daraldı yol

rüzgar sıcak bir nefese kapıldı

bütün yıldızlar bir bir söndü dilinde

İşte kış kurak bir doğulu yüzüyle kapıda

meteliksiz işçilerin elleri gibi kelimeler

acı sevinç çığlıkları ile dadandı hayata

huzur mevsimlerden geçti sadece

gelmedi

asık suratlı bir fotoğraf uyandı sabaha

toprak kokmadı gece

günboyu yürünmedi bir yol

hiçbir yuvada sıcak bir son bulmadı ayaklar!..