bir gölge boyu sessizlik

Taşları kelimeler olan bir kuyu ve kuyumcu

altın renginde sabahlar kalkışlar ve inişler

değersiz bir taş derin bir kuyuya temel olabilir

bir insan en değerli taşlara sahipken kör mesela!

kızıl akşamlar biriktiren çamurlu su birikintisi

susuz ağızlar karınlar aç gözler ve sözler

kelimeleri taşlardan bir şiir biriktirdim gelin!..

Sessizliğin bir gölge boyu uzunluğunda dağ

Kelimelerdir dilimde bir sese dönüşmeyen

İçimde Yusuf derinliğinde bir kuyu var

İçinde Ali’den kelimeler

içinde ıssızlık duvar duvar..

Saatin dakikalarca geçmemesi ne tuhaf

uyku vaktinde köpek sesleri mesela

tam bir kitabın arasında kaybolacakken bir şehrin elektriksiz kalması

iyi bir şeyin ucu çirkin bir çukurda birikmesi mesela…

Kendimle barışığım ben nefret ederken

severken kavgalı ve iki harfin defalarca yanlış yazılması kadar agresif

ve diyorum teknoloji be diyerek engel oluyor cümleyi bağlamama.

ne tuhaf taşlar eksildi ve kuyu 

kör paha biçilmez bir öngörü kaybetti

taşlar dizildi ve kelimeler sığ bir derinlik sundu

nerden başlasam kendimi sevmeye

nerden başlasam unutmaya?..

Tatminkâr bir delilik aklımı bulandırıyor

neresinden açsam bir göz eksik kalacak 

nereyi kapatsam beyaz bir körlük ya da siyah ne farkeder?

aklımı bir cambazın ipine asarak

üzerine basarak yolu tamamlasın diye

kuru bir gürültüye seriyorum

bunca bulantı parlak bir yüzeyi haber verecek

son taş son kelimenin üzerine gelince

kuyu temiz bir su doğuracak

taşlar bitti ve kelimeler de

Ve şiir!

Hadi gidin!..