Zamanı damarlarında taşımak

İnsan bölünmektir biraz.

Biraz mı dedim?

İnsan en çok bölünmektir.

Uyanırken en güzel uykuyu

Uyurken uyanıklığı

Yaşarken ölümü

Ve ölürken yaşamı bölünür insanın.

Yaşamak bir şiirde bölüne bölüne bitmekti.

Kendimi günlere bölüyorum

Bir bir çıkıyorum gecelerden.

Her saniyenin ardında bir iz kalıyor yüzümde

Zaman bir kuyudur ve suyu insandır

İnsanı zaman zaman gün yüzüne çekiyor tanrı

Göz kamaştırıcı bir aydınlık

Kör bir kuyuya can veriyor

İnsan zamanı damarlarında taşıyor sonra.

Biliyorum

insan bazen hesabını veremeyeceği işlere kalkışır

Sever mesela

Nefret eder

Ve çok konuşur..

Her kelime bir kamçı gibi sırtıma iniyor

Ağrılardan bir iz bulaşıyor beynime

Çizgi çizgi bir sızı

Hesabı zor bazı şeylerin

Özlemek mesela...

Bazen toplanmak ta olmuyor değil hani insan

İnsan toplu bir varlıktır biraz

Evet biraz.

Bölünmüş olmanın ardında kalan her ne ise

O kendisinin toplamıdır insanın.

Biraz baksak ya geriye

Biraz kendimize

Bölünmüşlüğümüze en çok

Toplamımız kaç çıkıyor hele...