Toprak ve diğer oyuncular

Çocuk sessizliğinde bir yağmur sonra

Anne şefkatince toprağı okşayan

Bilir çocuklar

Anne okşayınca çiçek açar toprak

Anneler bilir sonra yağmur sessiz değildir

Çocuk bilmez sessizliği

Kokusu hayatı dengede tutan baba

Çatlak ellerinden yorgunluk akar sonra

Kan ter içinde bir rüya görür ki çocuk

Görür ki yağmur sessizliğinde

Şefkatli ellerle çiçekler açan toprağı değil

Şefkatli ellerle toprağı açan çiçektir anne

Yağmur başlangıcıydı oyunun

Akşama saatler var ki sokaklar anne şefkatinde

Bağırlarında onlarca çocuğa ev

Sokaklar bir çok aile oyununa yuva

Oyun başladı ve yağmur

Islak elbiseler ve çamurlu ayakkabılar

Oyunun kuralında kirlenmek var

Anne bu kuralı bilmez hiçbir zaman

Onun temizdir çünkü bütün kuralları

Çünkü anne temizliğin...

Çiğnenmemiş kural yoktur!

Çünkü Allah güzeldir ve bilir insanı

Anne güzeldir çocuğu bilir

Baba...

Şimşekler çakınca göğüslerde

Gökte ve sessizliğinde yağmurun

Oyun biter

Bütün kurallar iki bulutun yakınlaşmasında

Şavkıyan göğün yüzünde

Korku dolu kalbinde açılır çocuğun

Yağmur sessizliğinde toprağa döner çocuk

Şefkatli ellerine annenin

Kan ter içinde uyanan babanın gözlerine

Yumuşak bir dokunuş bulsa çiçek açar

Buyurgan ve öfkeli bir göz görse solar

Çocuk iki çift göz ve bir elin içinde kaybolur

Oyun kaybolur... 

Baba kaybolur... 

Ve yağmur ve toprak ve Anne...