Rüya

Uyandım ve başladı rüya

gülmek için beklemekteydi insanlar

şaka değildi komik değildi

bitti ve gördüm bu bir rüya

uyku dedi biri uyursan biter belki

uyudum bambaşka bir dünya!

bir göz kırpması

bu bir gerçeklik ve hayal toplamı

kapat ve aç

gör ve kör olmak nedir anla!

gördüm kör olmaktı biraz gerçek

çokça rüya... 

ellerim soluk benizli bir çocuktur

elim bir kaza olsa gerek bazen

bazen uyduruk bir espri yaşam

yüzüme gözüme bulaştırdım

yürüyen bir kahkaha gördükleri

beni değil beni değil... 

toprak kokan gözleri vardı çocuğun

parmaklarım çizmişti biliyorum

bir gölgelik kirpiklerinde

ağlamaklı bir gök göz bebeğinde 

biliyorum benim parmaklarım

biliyorum ben çizdim! 

kazara dünyaya gelsek ve bu bir şaka olsa

uykular diken bir terzi kendi uykusunu

kendi kusurunu dikemese..

komik değil yaşamak gülünesi değil!

her kahkaha yaşam elbisesinde bir sökük

gülerek bitirebiliriz belki

gülerek yırta yırta... 

yaşanılası değil bazen dünya

ölünesi değil!

Hafiften bir dokunuş

yumuşak bir ses konsa yüzüme

bir çift ışık hüzmesi aksa gözlerime

ah! Bir kez daha uyusam

ah gerçek bir uyanıklıkla yıkansam

rüyalarımdan silse beni terzi

iğnelense yaşamım

bir kez daha dikilse

beni bir de uyurken görseler...

çizmeyi bilmez ellerim yalan!

gözlerim ellerimden bir çocuk doğurdu

renklerini sildi

soluk bir nefes gibi yapıştırdı parmaklarıma

toprak kokan ellerimdi benim!

bir rüya ne kadar gerçekse

bir insan... 

uyanırken başlayan da o kadar gerçek

ben o kadar insan

ellerim o kadar çocuk

baştan aşağı toprak kokuyorum

baştan aşağı rüya

baştan aşağı insan!..