kirlenen yüzlere kar

İncecik bir kar yağıyor üstüne dünyanın 

Sıcak bir anne şefkati ile karşılıyor toprak

Soğuktan morarmış ellerle çocuklar

Bacalarda biriken dumanlarla ahali

İncecik, bembeyaz, pamuğumsu bir örtü;

Bütün dağları sarınarak

bütün kirlerden arındırarak

Saflığın rengine bürünerek yağıyor kar

Rahmetin katından saf meleklerle, saf saf yağıyor kar

Bir çocuğun gülüşünde birikiyor

Yaşlı bir çınar ağacının dalında

Olgunlaşmış bir ömrün

beyazlara kurban verdiği saçlarında birikiyor

Yumuşak bir dokunuşla

içten bir soğuklukla

İçimizdeki ısıyla birikiyor kar

Bacası yanmayan evlere de yağıyor

İçindeki ısıyı kaybeden bedenlere de

Kar yağıyor yüzü kirleniyor kimilerinin

Kimilerinin gönlünde çiçekler açıyor

Kar yağıyor bir mevsime dönüşüyor av

Kimilerinin elinde kanlanıyor mevsim

Kimine bir mevsim alelade

Kimine damlayan bir dam

Kimilerine sıcak bir yuva hayali

Kimisine korku dolu soğukluğu ölümün

Bir mevsim kar'a durmuş

Karalar bağlamış bir nesil

Kardan bir mevsim

Aklanmış bir dünyaya durmuş!