Çarpıldım!

Bir mevsimin orta yerinde

Ve bir günün

Bir yolun

Zorlu bir yaşamın

Çağın en korkuncunun

Dünyanın orta yerinde;

Büyüklüğüme,

Övüncüme! Yani

Yalnızlığıma çarpıldım.

Şehrin en kalabalık duraklarının birinde

İnsanların gitmek için beklediği

Ve benim beklerken, ara ara gittiğim

Bir gölge gibi peşimde olan

Kalabalıkların ayakları altında çiğnenen

Kirlenmeyen, bozulmayan, kırılmayan

Sessiz ve kimliksiz

Soluksuz ve cansız

Güneşin parlaklığına göre rengi koyulaşan

Bir gece kadar koyu

Dibi kör bir kuyu

Sağır saçları olan bir kızın uykusu kadar derin

Ben öyle çarpılmak görmedim!

Yalnızlık ilk kez sıcak bir mevsimde

Güneşten daha sıcak

İnsanlardan daha kalabalık

Rüzgardan daha keskin

Yağmurdan daha ıslak

Yüzüme yüzüme çarptı

Çarpıldım...