Aynalarda parçalanan yüzüm

Yüzümü aynalarda parçaladım hep
Gözlerime açtığım son bir ışık körlemesine kalbime iniyordu
İçimi gözlerimde görebiliyordum
Gözlerimin içindeki en nadide köşesindeydi hep.

Çocuksu bir saflığın süzgecinden geçirdim sevgimi
Bütün eğrilikleri, irilikleri üstte tutarak
En saf halinde süzgeçten geçenleri topladım içime
Gördüm, sevgi en saf hali ile kalbimin içinde çarpıyordu.

Kendinde değildi aynalar, kendimde değildim
Görmenin serinliğine kandım, terledim
Saç diplerime kadar bir erimek gibiydi görmek
Kalbim içindeydi saflığın, ben öyle sevdim.

Her nereye dönsem elinde bir boşluk
Aynadan yüzüme yüzüme çarpıyor ayası
Geride bir şehri, sadece bir şehir değil oysa
Geride bütün saflığı kalbimin, geride bırakıyordu

Geride kalmışlığın siren sesleri ile aynalar
Aynalarda bine bölünmüş yüzüm, gözlerim, içim
Biliyorum, biliyordum, bekleyeceğim
O havada asılı el toplayacak kırıklıklarını kalbimin