Ansızın bir akşam üstü

Akşam üstü ansızın bir yürüyüş uğrar kente

Ansızın bir yol açılır, bir yola açılır yürümek

Sağlı sollu yeşillikler, selama durmuş kırmızı toprak

Akşam üstü hiç bitmese bir yol bir yürüyüşe kapı aralayacak.

İnsan düşünerek yürüse ve yürümek bir düşünce olsa

Kendinin dışına taşsa ve kentin, toprak bir yolla bütünleşse

Yeşilliğin ucundan güneşe biraz uçsa ve kurusa

Bir yel esse ve kuruluğundan kopup yükseğe daha yükseğe uçsa.

Ah! Ki kent uzun soluklu bir varlık değil 

Ve bir yürüyüş doğmaz bir akşam üstü

Ah! Ki düşünce bir yol değildir ve taşkın

Ve insan çıkamaz içinden, yürüyerek...