Uzak çizgileri ile kafamda bir geceyi dönen dünya

 Bir uzaklık çiziyor gece

Karanlığın altına bakıyorum

İncecik bir aydınlık

Günden kalma bir sıcaklık vuruyor çehreme

Başımı içindekilerine gömüyorum gün boyu

Soğuk bir gündemle savaşıyor yaz

Terliyorum, uzaklığını ölçüyorum gecenin

Halsizlik kolumdan tutup uykuya tutuyor

Gençliğin baskınına kapalı bir ev

Küçük bir çocuğun saçlarına ömür biçiyor

Ömrümü bir çocuğun gülüşüne

Gençliğime ve saçlarımın aklarına feda ediyorum

Bitmemiş bir okulun son sınavlarını

Bir yaz akşamı gençliğine güvenip 

Altı günlük bir dünyaya serpiyorum

Yağmuru yağmıyor sayfaları çorak ellerimin

Uzak bir ihtimalin iplerine asıyorum umudumu

Güneşin ilk ışıklarına kalmadan

Gecenin en koyu saatlerinde

Uzaklığın çizgisinde can veriyor

Zaman en çok farkında olduğumda

Geçmiyor dediğim dakikalar

Birer tonluk ağırlıklarıyla üzerimden geçiyor

Zannettiğimin aksine zaman eziyor beni.

Halsiz ve kalabalığım bu günlerde

Zamanı bir zehir gibi midemde öğütüyorum

Yalnızlığı iki sokak ötede ve zamanı

Bir yolun başında bir mezarlığa bırakıyorum

Gecenin bütün uykusunu

Günün hareketli saatlerine sarıyorum

Aleyhime işleyen bir dünya

Bütün geceyi kafamda dönüyor..