Kelimede biriken ruh

Zannettim ki ellerimde çiçekler açar kelimeler.
Parmak uçlarımdan damlar bir mucize.
Sandım ki ölü bir bedende eksik olan kelimedir.
Ruhun ayak uçlarından çekerek ta gözün üzerinden yükselir.

Bir yol ağzı değildir karşılaştığım.
Ruhum toprağı değil en güzelin.
Ellerim serttir hem anlamaz
Ezilerek güçlenmiş toprağı..

Düşündüm, düşmek nedir bir kuyu için.
Kelimeye ruh veren, tövbeyi güçlendiren?
Düştüm, düşünmek denilen kuyudur benim içim.
Kurak, çorak, sussuz kelimeler çöplüğü..

Kulağımda renksiz bir kadın sesi
Yatağımda soluksuz bir soğukluk
Elimde cansız, kansız bir boşluk.
Hayat içimde doygun bir hoşluk!