İki zaman arasında bir kapı

Ansızın kapıyı aralayıp
Geriye dönmeden
Son bir kez bakmadan
Kaçıp gitmek gibiydi gün.

Gece inceden serin
Siyahlar içinde sokaklar
İğrenç sokak lambaları
Kirli, kipkirli kızıl ışıklar

Kaçkın gün gibiydim dün
Serin, kapkara gece gibiyim şimdi.
Sokağı ve duvarı kirleten
Titrek ışıklı bir lamba gibiyim.

Düşünüyorum hafif bir üşüme
Kalbim titriyor
Elimde değil kaçıyorum düşünmekten
Geride pişmanlık ve diğer her şeyden.

Ellerim dünden bir sertlikle
Bu günden ince kağıtlarla
Yumuşak tütüne sarılırken
Geriye dönüyorum bu kez

Kaçışlarıma ve yakalanmışlıklarıma
Yüzümde biriken gün ışıklarına
Geceden kalma bir serinliğe
Ve duvar diplerindeki kirli ışığıma.

Unutmak hiç bitmiyor, biliyorum.
Ve sancılı uykusuzluklar
Korkunç gölgesi ile geçmiş
Parlak ışığıyla gelecek...